(baştan anlaşalım uyarısı!
bu metinde hiçbir şekilde büyük harf kullanılmamıştır, yazım kuralları külliyen yalandır ve bu metne işlememektedir…ve eklenen müzik eşliğinde okunması şarttır! bkz: sayfanın sonu.)
büyük harfleri yuttu kadın, geriye kaldı küçük harfler… önce boğazında düğümlendi, yutmakta zorlandı, kanırta kanırta, yırta yırta geçti boğazından…canı acımadı diyemezdi, gözlerinden çıktı acı buğusu…ensesinden esti yetim bir sevgi…
zehirden müteşekkil bal dişleri öğüttü a'dan z'ye varan ince uzun patikayı…
dün gece bekleyişin ummanında: "severim hem de nasıl severim, daha çok severim" zırvalıklarını mıhladı aklına ve arşınladı her zaman büyük olduğunu sandığı, ama dün gece gittikçe küçülüp nokta olan salonu.
adamın susuşu bilerek ve isteyerekti. susuşu bir imtiihandı, susuşu bilerek çokça katılan acıydı.
ağır ağır, ama birden farkına vardı kadın: çıkış yolu bulmalıydı ve çıkmalıydı ve buna rağmen her şey aynı kalmalıydı.
ne kadın ne adam burada değildi bu gece. sadece içeri sızan kelimeleri uzaktan dinlemekteydiler.
yalvaracaktı adam az kalsın kadına: “başkaları tarafından unutulmak umurumda değil, ben sadece ve sadece senin tarafından unutulmak istiyorum.”
kadın, kayıtsız kalamasa da bu yakarışa cevap vermeyecekti. vermek istese de veremeyecekti; çünkü kendisinden istenilen şeyi nasıl başarabileceğini bilmemekteydi. o şimdiye değin sadece beklemişti, hem de beklediğinin bu bekleyişle mücadele içinde olduğu bir bekleyişi sindirmişti ruhuna.
bilirdi en derinlerde bir yerlerde kadın, hasta bir ruhta istenilen sevgi karşılığını bulamazdı. hasta ruh tüm hatalarını yapılan tüm hatalara kefil edip temize çıkarmışsa da azaptan kurtulmuş sayılmazdı ki kutuplardan kalkan taksiye binmekti bunun adı yön yok, zaman yok, gerçeklik yok.
ama yine de kadın dayanamadı ve sordu:
“beni unutacak mısın?”
adam:
“evet, unutacağım.”
kadın:
“peki nasıl emin olacaksın bu denli beni unuttuğundan?”
adam:
“başka bir kadını hatırladığımda emin olacağım.”
kadın:
“fakat hatırlayacağın yine ben olacağım, daha fazlasına ihtiyacın var.”
adam:
“………………….”
“ve cevapsız kalacak, beni de yokluğunda var edemezsen insansız hava sahasında boğularak öleceksin” diye fısıldadı kadın adamın duymasını engelleyerek.
adam anlamayacaktı hiçbir zaman: kadının konuştukları arasında sadece onunla konuştuğunu ve eğer diğerleriyle konuştuysa da sadece onun yüzünden ya da onunla ilişkili olarak ya da onu unutuşu dâhilinde konuştuğunu.
ve anlamadı, her şey bitti dünün içinde yaşanan o gecede…
12 Ağustos 2014
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder